En breve será aprobada a lei Sinde. Esa lei permitirá que este blog poda ser pechado, xa que contén ligazóns (como neste post) que facilitan a descarga de películas. É un simple enlace, xa que WordPress non ofrece nin de lonxe a capacidade de aloxar unha película enteira. Os tribunais españois xa sentenciaron repetidas veces que un enlace non é unha comunicación pública. Ante esa evidencia, a SGAE e outras asociacións de rufiáns (como o Ministerio de Cultura) entenden que non son os xuizes quenes deben decidir sobre esa cuestión, senon unha comisión integrada por eles mesmos. A lei Sinde é, polo tanto, o intento de silenciar pola vía executiva o que o poder xudicial ven protexendo todos estes anos coa lei na man. As ligazóns, o alicerce dun dos maiores inventos da historia da humanidade (internet) acaban de ser ilegalizados de iure.
O peor inimigo do despotismo é a información. Algo que saben moi ben os carceleiros do soldado Manning, os perseguidores do fundador de WikiLeaks, Julian Assange, e a señora Gonález-Sinde. Tras a opacidade informativa, a censura e a defensa dos dereitos de autor e de propiedade intelectual non hai grandes principios morais, senon simples intereses económicos e de poder. Os fachendosamente autoproclamados “creadores” non son unha figura nova: antes chamábanse intelectuais áulicos, ou mais popularmente lameculos.
A mesma historia se repite por todos os lados: tras as revoltas de Tunisia o descontento exténdese hoxe mesmo polo norte da maltratada África e chega a Exipto. A resposta do goberno de Mubarak (que é presidente dende 1981) é cortar o Twitter, censurar internet e bloquear as mensaxes de teléfono móbil. El dí que pretende impedir un ascenso do fundamentalismo islámico ao poder e protexer a Occidente. Calquera persoa ben informada sabe que precisamente cando Occidente mete a man é cando nace unha nova pola do fundamentalismo: Irán, Afganistán, Pakistán e Marruecos, por exemplo. Ou o noso aliado mais fiel, Arabia Saudita, a dictadura islamista mais férrea do planeta.
Hai unha relación siniestra entre a lei Sinde e o que está a pasar en Exipto. Ao rebufo da crise, do terrorismo e de canto faga falla impleméntanse as medidas autoritarias mais disparatadas en razón do supremo ben común, ben común que polo xeral atópase aloxado nos bolsillos de catro mangantes.
Para celebrar a inminente aprobación da lei Sinde, déixolles uns enlaces a unha excelente película ciberpunk: Matrix. Que a disfruten.
Descarga diracta: aquí e aquí.
Visionado directo: aquí e aquí.
Ies Ou Non Ies 