Primeiras reaccións de mestres e profesores contra as previsibles deposicións lexislativas en materia lingüística:
Que me manden a Inspección que queiran, eu seguirei empregando a miña lingua, polo menos ata que o bilingüismo social sexa real. (…) Continuarei dando matemáticas en galego, síntoo moito. (…) Seguirei impartíndoas na miña lingua, iso que o teñan ben claro. (Xornal de Galicia).
Por unha presa de votos radicais xa temos o país incendiado. Ese é o programa de goberno: gañadas as eleccións, limpeza étnica. O seguinte paso lóxico é o expediente disciplinario por dar a clase en galego.
Nunca se esixiu o cumplimento do lexislado en materia lingüística en Galicia: ¿comezaremos agora? Nin o goberno Fraga nin sequera o bipartito pasaron traballo en facer cumplir as leis, e o resultado foi un incumplimento xeralizado da norma en favor do castlán: no rural os rapaces entran na escola falando galego e saen falando castelán. Esa é a verdadeira faciana da imposición.
Como alguén comentou nalgún foro, a diferenza entre o antes e o agora é a que media entre a eutanasia pasiva (Fraga) e a eutanasia activa (Feijóo). Por iso este último, nun alarde sen precedentes na historia do Parlamento de Galicia, atrévese a traducir ler Alba de Gloria nunha traducción ao castelán (1).
E o que nos queda por ver…
Monolinguismo radical.
(1) Véxase Vieiros.
Ies Ou Non Ies 