artigo 12.3: En todas as áreas, materias ou módulos, agás nas sinaladas no parágrafo anterior [lingua e literatura galega e lingua e literatura castelá] e nas materias de lingua(s) estranxeira(s), o alumnado poderá utilizar nas manifestacións oral e escrita a lingua oficial da súa preferencia. Non obstante o anterior, procurarase que o alumnado utilice a lingua en que se imparte a área, materia ou módulo. Fonte: Decreto Feijóo de plurilingüismo guay.
Non importa mermar (ainda mais) a autoridade docente. Todo sexa por erradicar todo ese galego que non estamos dispostos a soportar. En todo caso, que semelle un accidente.
Ies Ou Non Ies 
iznogud el infame said,
Maio 25, 2010 ás 21:41
Profe, profe, me pones un positivo si te hablo en galego?.
Por certo, que o noso Sr Presidente non explica que é o que debemos facer cando falan castrapo. A cal dos dous idiomas os rediriximos?
iesounonies said,
Maio 26, 2010 ás 00:18
O caso é que con este decreto-lixo a Gloria Lago [Glory Lake], presidenta ignara de Galicia Pilingui, e profesora de inglés do Santo Tomé de Vigo, sí poderá obrigar a falar en inglés aos seus alumnos. Nós non.
Aiiii, estesdepartamentosdeinjléscantalatiñadannnn
K. Gregorovius said,
Maio 26, 2010 ás 15:13
Non entendo que ten de malo ese parágrafo do Decretazo, agás que esteas a falar especificamente de seccións bilingües.
iesounonies said,
Maio 26, 2010 ás 23:56
Quererás dicir trilingües…
K. Gregorovius said,
Maio 27, 2010 ás 00:53
Aquí chámanse así, eu non lle teño a culpa. Refírome a iso de dar materias nunha (unha) lingua estranxeira.
iesounonies said,
Maio 27, 2010 ás 08:42
O principio de “eu falo na clase na lingua que me peta” é un disparate, porque o que debe facer un rapaz é empregar, con carácter xeral, a lingua na que se imparte a materia, sexa cal sexa esa lingua. Por outra banda, esa prerrogativa é unha porta aberta á insubordinación e a provocación (podo cambiar de lingua no medio dun exame? o decreto non o prohibe!). Finalmente, ten como obxectivo que un rapaz, se quere, só teña que empregar o galego (ou o castelán, pero ese caso dubido que se dea), durante toda a súa escolarización, nunha soa asignatura. Non é un principio educativo (o que convertiría o falar nun acto escolar), senon un principio político (o que o convirte o falar, de facto, nunha toma de postura ideolóxica), emanado do programa lingüístico da FAES, como mostrarei outro día.
A elección de lingua de traballo na clase (ollo, porque ten que elexir entre dúas linguas, castelán o galego, logo a “imposición” continúa) é unha concesión á desgaleguización e á incompetencia en lingua galega. Podemos dicir que o noso timonel Feijóo e a súa fiel mascota, Anxo Lorenzo, veñen de inventar unha nova modalidade de inmersión lingüística: a inmersión con snorkel.
Queda o de “procurarase que o alumnado utilice a lingua en que se imparte a área”, que ben podería estar redactado do seguinte xeito: “é copmpetencia do profesor conseguír que o alumno sexa razoable, a pesares de teren uns dirixentes pailáns que lle animan ao contrario, e o profesor procurará resolver pola súa conta o problema que nós lle creamos”
É evidente que quen redactou ese párrafo non entrou na súa vida nunha aula para dar clase, nin ten pensado facelo.
indignado said,
Maio 19, 2013 ás 11:15
yo creia que todas estas tonterías de los tiquismiquis nacionalistas se olvidarían con las crisis, pero se ve que hace falta más crisis para que pongan los pies en la tierra. Los jóvenes gallegos deberían dejarse de castrapos introspectivos y empezar a aprender matemáticas e inglés.
Pero claro, el sentimiento nacionalista genera tanta melancolía que los deja groguis, a punto de caramelo para que llegue un político trincón con sus amigos empresarios y se forre a su costa. A ver qué politico va a renunciar a eso. Que prontito lo descubrió Fraga: ¡Si Sidney lo tiene, Santiago lo quiere! Insinúas que los gallegos, celtas míticos, hijos de Breogan, padres de la lusofonía no tienen derecho a su Ciudad de la Cultura? Eres un fascista!
Al principio al nacionalismo se le veía mucho el plumero: un movimiento burgués, rabiosamente clerical y antiobrero, sacralizando una tradición que establecía un orden social en que ellos estaban arriba, frente al internacionalismo socialista que amenazaba con barrerlos. Traicionaron vilmente a la república y, a la muerte de franco, enturbiaron la transición poniéndola en peligro. Su mayor éxito fue llevarse a su terreno a la izquierda idiota, que si algún día despierta (cosa que dudo) tendrá que ponerlos en su sitio.